بار دیگر دلم می خواهد مثل همان پرنده کوچک خودم را به آغوش آسمان پرتاب کنم بی خیال و

 فارغ از اینکه آیا کسی هست که مواظب باشد من نیفتم ! ...پرواز موج دار پرنده چقدر بی خیال

 است و بی غم انگار او هم می داند که بهار چقدر آدمها را مست و بی هوش می کند ...

 راستی چقدر آزادی خوب است ... حس دوست نداشتن و داشتن همه و هیچ کس ....

رها ... فارغ .... آزاد از بند انتظار کسی ... پرنده عزیزم هیچ غصه نخور که همه از اینجا سفر کرده اند ...

 سفر قانون زندگی است و مهاجرت تنها راه گریز از خودباختگیست ...